‘Orda Bir Çocuk, Burda Ben Şiiri » Şair » Yavuz Bülent Bakiler Şiiri’

Bir ana gülümserken yorgun ve güzel

Yüreği müjdelerle tüy gibi hafiflerken,

Orda, bir çocuk doğar sımsıcak dünyamıza

Burda ben...

Dal nasıl, yaprak nasıl, ekin nasıl büyürse

Toprak nasıl uyanırsa bir incecik yağmurdan

Orda bir çocuk büyür yumak yumak bir nurdan,

Burda ben...

Koştuğu, atladığı, durduğu, uzandığı,

Düşüp kaldığı yerlerde gözbebeğim var.

Orda, toz-toprak içinde bir çocuk ağlar,

Burda ben...

Ne oyun oynamak ister, ne uyku ne su,

Ne elişi resimleri gönlünü alır.

Orda, bir uzak evde bir çocuk yetim kalır,

Burda ben...

Dokunsam, martı gibi uçup gidecek sanki,

Solgun yüzlü bir avuç kar.

Orda, bir gece yarısı, bir hasta çocuk sayıklar,

Burda ben...

Birden bire uyanır bir ana uykusundan,

Sapsarı bir korkuyla bakakalır nefessiz.

Orda, sabaha karşı bir çocuk ölür sessiz,

Burda ben...